Λέσχη Εργαζομένων και Νεολαίας Βόλου

Η κυβέρνηση του κοινωνικού σφαγείου ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μετά τις πρωτομαγιάτικές συγκεντρώσεις, που επιχείρησε να υπονομεύσει με την παρουσία των στελεχών της, που συμπορεύτηκαν με τους εκφραστές του κυβερνητικού, γραφειοκρατικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, «έκλεισε» την περιβόητη «αξιολόγηση» με τον μόνο τρόπο που μπορούσε να κλείσει. Με ένα ακόμα 4^ο μνημόνιο. Ένα μνημόνιο που με την κατεδάφιση των υπολειμμάτων των κοινωνικών δικαιωμάτων που άφησαν πίσω τους τα 3 προηγούμενα, ουσιαστικά βγάζει στο σφυρί ότι είχε απομείνει στη θιγόμενη πλειοψηφία για να επιβιώνει.

Σε αυτό το περιβάλλον που η ανάγκη για ανατρεπτικούς αγώνες ταυτίζεται με τη δυνατότητα της κοινωνικής πλειοψηφίας να ζει, είναι περισσότερο από εγκληματικό κομμάτια του κινήματος και της αριστεράς να προσκυνάνε τον ξοφλημένο γραφειοκρατικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και των τοπικών Εργατικών Κέντρων. Στο πεδίο αυτό έχει έρθει προ πολλού η ώρα να κάνουμε μια ειλικρινή κουβέντα πέρα από ιδεοληψίες και εμμονές που να αντικρίζει κατάματα την πραγματικότητα. Και ποια είναι αυτή; Η πραγματικότητα είναι πως ο συνδικαλισμός που στηρίζουν οι προαναφερόμενες ενώσεις, δεν εκφράζει και γιατί δεν θέλει και γιατί δεν μπορεί ούτε ίχνος ανθρώπου από τη σημερινή εργασιακή κόλαση που ζουν καθημερινά χιλιάδες εργαζόμενοι. Τι έκαναν όλοι αυτοί για τους εργαζόμενους στην κοινωφελή εργασία, τους ανθρώπους που δουλεύουν στην εστίαση, τους εργολαβικούς των εργοστασίων, τους εργάτες γης της υπαίθρου και για μια σειρά εργαζόμενους άλλων κλάδων; Αν για αυτό δεν υπάρχει απάντηση την απάντηση τη δίνει η τραγική εικόνα της κατάθεσης στεφανιού την Πρωτομαγία από μέλος της διοίκησης του ΕΚΒ που εκπροσωπούσε το σωματείο επισιτισμού, την ίδια στιγμή που οι άνθρωποι που υποτίθεται πως έκφραζε δούλευαν σε όλες τις ανοιχτές καφετέριες του Βόλου, μην έχοντας το δικαίωμα να απεργήσουν ούτε καν την Πρωτομαγιά, υπό το φόβο της απόλυσης και της ανεργίας. Ποιος είναι υπεύθυνος για τη βαθιά ήττα του εργατικού κινήματος στην περιοχή μας και συνολικά στη χώρα μας; Η υπέρμετρη απαιτητικότητα των εργαζομένων όπως προσπαθούν κατά καιρούς να μας πείσουν διάφοροι καλοθελητές του συστήματος ή η γραμμή των αγώνων χαμηλής έντασης, διαμαρτυρίας για το θεαθήναι και τελικά διαπραγμάτευσης και υποταγής στην εργοδοσία, που έκφρασε σε κάθε εκδοχή η ΓΣΕΕ και το ΕΚΒ (Κοκα κολα, Ιμάντας, Χαλυβουργία, Κόντι, Κιολείδης, ΜΕΤΚΑ, ΑΓΕΤ κλπ). Η εμμονή στη συμπόρευση μαζί τους λοιπόν σημαίνει εμμονή στην ήττα.

Επιχειρώντας να υπερβεί αυτή τη συνέχεια της ήττας, εδώ και αρκετό καιρό, ξεδιπλώνεται τόσο πανελλαδικά, όσο και στην πόλη μας μια προσπάθεια για επανοηματοδότηση του εργατικού αγώνα, ως κατεξοχήν πεδίο σύγκρουσης με την εργοδοσία, τις κυβερνήσεις και το κράτος και όχι ως «τραπέζι» συμβιβασμών και υποταγής. Έκφραση αυτής της προσπάθειας είναι οι Ανεξάρτητες Ταξικές συγκεντρώσεις της ημέρες των απεργιών, αλλά κυρίως μια σειρά προσπαθειών για οργάνωση του κόσμου της επισφάλειας και άμεσης πάλης με την εργοδοσία, όπως ήταν και οι πανελλαδικές κινητοποιήσεις που έγιναν μετά την εργοδοτική δολοφονία στα MIKEL, στα EVEREST κτλ. Χαρακτήρας αυτής της προσπάθειας είναι το άνοιγμα ενός άλλου δρόμου αγώνα που δε θα αντιμετωπίζει το εργατικό κίνημα ως «κοινωνικό εταίρο», αλλά ως φορέα αποσταθεροποίησης των σχεδίων του κεφαλαίου, προκειμένου η εργαζόμενη πλειοψηφία να μπορεί να ζει με αξιοπρέπεια.

Με αυτά τα δεδομένα προξενεί εντύπωση πως τμήματα της αριστεράς (ΛΑΕ, Ξεκίνημα, ΣΕΚ) επιμένουν να «στήνουν» τις συγκεντρώσεις του ΕΚΒ στην πόλη μας ως συνέχεια μιας τακτικής που υιοθετήθηκε από μία περίοδο μιας διαφορετικής κατάστασης του εργατικού κινήματος. Η πορεία της φετινής Πρωτομαγίας είναι σε αυτό το επίπεδο χρήσιμη για κάποια συμπεράσματα. Πόσο βοηθητική είναι για παράδειγμα η συμπόρευση με στελέχη της κυβέρνησης, της περιφέρειας Θεσσαλίας και του κομματικού μηχανισμού των κομμάτων εξουσίας; Πόσο βοηθητικό είναι η συνολικά απονομιμοποιημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία να αποκτά κοινό και νομιμοποίηση από τμήματα της αριστεράς; Πως τελικά μπορείς να συμπορευτείς σε έναν αγώνα με το δήμιο και τον κοινωνικό δολοφόνο;

Σε αυτό το πλαίσιο προκαλεί ακόμα πιο αλγεινή εντύπωση η κριτική που επιχειρούν να ψελλίσουν οι τις δυνάμεις που συμπορεύονται με αυτό το συρφετό. Παράδειγμα αποτελεί το άρθρο του Ξεκινήματος (13/04) όπου επιχειρεί να λοιδορήσει την προσπάθεια του Ταξικού Συντονισμού για ανεξαρτησία του εργατικού κινήματος από την κυβέρνηση και τη γραφειοκρατία. Είναι τραγελαφικό μια πολιτική δύναμη να μη βλέπει την ανάγκη απόλυτης απομόνωσης της κυβέρνησης και των στελεχών της, να αδυνατεί να διαφοροποιηθεί ακόμα και στο επίπεδο του δρόμου και τελικά να ρίχνει την ευθύνη σε αυτούς που το κάνουν. Είναι καταστροφικός ο «μπακαλισμός» που κρίνει αποκλειστικά ποσοτικά τους αγώνες ανεξάρτητα από ποιοι δημιουργούν αυτή την ποσότητα και τι κατεύθυνση βάζουν και αδυνατεί να βάλει οποιαδήποτε προοπτική για υπέρβαση του βάλτου στον οποίο βρίσκεται το εργατικό κίνημα. Ξεπερνά το χυδαίο να λοιδορείται η μοναδική προσπάθεια στην πόλη για ενοποίηση του αγώνα των ντόπιων με τους πρόσφυγες και την υπέρβαση των σάπιων διαχωρισμών μεταξύ ελλήνων και ξένων εργατών, που στην πόλη μας επιχείρησε να τον υπερβεί ο ταξικός συντονισμός με την περσινή παρουσία των προσφύγων του ΜΟΖΑ στην Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση. Όπως και να έχει όταν σέρνεσαι πίσω από μια θλιβερή πορεία με μπροστάρηδες το στελεχιακό δυναμικό των μνημονίων στην κεντρική πολιτική και στο εργατικό κίνημα, οποιαδήποτε κριτική μάλλον περισσότερο χρήση εσωτερικής κατανάλωσης έχει…

Μπροστά μας έχουμε μια μεγάλη μάχη για την ανατροπή της μνημονιακής συνέχειας, των κυβερνήσεων της και των διεθνών της στηριγμάτων. Η πανεργατική απεργία της 17^ης Μαίου μπορεί να αποτελέσει πολιτικό γεγονός στο βαθμό που θα ξεφύγει από το σχεδιασμό των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και θα γίνει ένα πρώτο βήμα για έναν πανκοινωνικό αγώνα διαρκείας μέχρι να ρημάξουμε όσους ρημάζουν τις ζωές μας. Ο Ταξικός Συντονισμός καλεί όλες τις μαχόμενες δυνάμεις του κινήματος σε συσπείρωση για αγώνα ενάντια στην κυβέρνηση, την εργοδοσία, την ΕΕ και την ντόπια και ξένη ολιγαρχία. Καλεί σε ταξική συσπείρωση τόσο στις μεγάλες μάχες όσο και καθημερινά στους χώρους δουλειάς για τη δημιουργία νέων συλλογικοτήτων και σωματείων που θα εκφράζουν τη σύγχρονη εργατική τάξη. Όλοι στον αγώνα. Όλοι στους δρόμους

Ανεξάρτητη Ταξική συγκέντρωση στην απεργία της 17^ης Μαίου στις 10:00 στο Ταχυδρομείο

Ταξικός συντονισμός Ανατροπής
Συνδικαλιστικών κινήσεων, οργανώσεων, συλλογικοτήτων, ανέργων HΗ

Μαΐου 13, 2017 0

Ανεξάρτητη Ταξική συγκέντρωση στην απεργία της 17ης Μαίου στις 10:00 στο Ταχυδρομείο Βόλου

Μαΐου 12, 2017 0

Με τη νέα συμφωνία για τη 2^η «αξιολόγηση», επιχειρείται η άμεση νομοθέτηση 32 (!) Κυριακών με τα μαγαζιά ανοιχτά, ένα επαίσχυντο και βάρβαρο μέτρο για τους εργαζόμενους. Η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας στο εμπόριο θα οδηγήσει γρήγορα στην συνολική κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας για όλους τους εργαζόμενους. Εξυπηρετεί μονάχα τα συμφέροντα του –ξένου και ντόπιου-εμπορικού κεφαλαίου, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και αλυσίδων, την εργοδοσία.

Οποιες κι αν είναι οι «λεπτομέρειες» της ρύθμισης που θα φέρει τελικά η κυβέρνηση στην κατεύθυνση της πλήρους κατάργησης της αργίας της Κυριακής, το «πουλόβερ» έχει αρχίσει να ξηλώνεται εδώ και χρόνια: Εκπτώσεις και ενδιάμεσες εκπτώσεις, εορταστικό ωράριο, τουριστικές περίοδοι και περιοχές, «λευκές νύχτες», όλα αξιοποιούνται για να μετατραπεί η Κυριακή από αργία σε εργάσιμη μέρα.

Ο στόχος που προωθήθηκε με συνέπεια, υπηρετεί τη διαχρονική απαίτηση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων του εμπορίου και όχι μόνο, για απελευθερωμένο ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων, που πάει «πακέτο» με τη διεύρυνση της «ευελιξίας» στις εργασιακές σχέσεις, με την παραπέρα ελαστικοποίηση του εργάσιμου χρόνου, που τεντώνει και αναδιπλώνεται ανάλογα με τις ανάγκες της κερδοφορίας τους.

Οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, τα ακανόνιστα ωράρια, οι υπερωρίες που δεν πληρώνονται, τα ρεπό που δεν δίνονται, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ακόμα και μιας μέρας, τα κακοπληρωμένα ωρομίσθια, μετατρέπουν το μεροκάματο σε καθημερινό Γολγοθά, οδηγούν σε αποδιοργάνωση την κοινωνική, προσωπική και οικογενειακή τους ζωή.

Άλλη μια Κυριακή μας καλούν να δουλέψουμε. Άλλη μια Κυριακή μας καλούν να ψωνίσουμε. Άλλη μια Κυριακή μας ζητούν να ξεχάσουμε και τα τελευταία ψήγματα εργατικού δικαίου κερδισμένου με αίμα και αγώνες. Ήρθε η ώρα να σπάσουμε το φόβο και να παλέψουμε ενάντια στα εξοντωτικά ωράρια και την ορθοστασία, την απλήρωτη εργασία, τις ατομικές και εξευτελιστικές συμβάσεις εργασίας, τους «μισθούς ψίχουλα», τα «πλυντήρια εργαζομένων», τις εκδικητικές απολύσεις, την εργοδοτική τρομοκρατία.

Υπάρχει, και πρέπει να υπάρξει, άλλος δρόμος!! Ο δρόμος του αγώνα ενάντια σε κυβερνητικές αποφάσεις και στα αφεντικά που στύβουν τις ζωές μας στο βωμό του κέρδους. Ο δρόμος της πάλης και της οργάνωσης του κόσμου της δουλειάς για να πάρουμε πίσω όσα καθημερινά μας κλέβουν. Ο δρόμος της ανατροπής, στην πράξη, όσων πρακτικών μας βυθίζουν όλο και περισσότερο στο βούρκο της επισφάλειας και της «μισοδουλειάς». Είναι τώρα η ώρα για ένα οργανωμένο, μαζικό, εργατικό κίνημα που δεν θα χωρά στις συμφωνίες και τις υπογραφές τους!

Απέναντι σε αυτό το αίσχος, η απάντηση του εργατικού κινήματος πρέπει να παραμείνει αταλάντευτη: Ούτε 52, ούτε 30, ούτε 8, ΚΑΝΕΝΑ ΜΑΓΑΖΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΝΟΙΧΤΟ. Κάτω τα χέρια από τις Κυριακές και τις ζωές μας!

Την Κυριακή 7 Μάη 2017, μέρα πανελλαδικής απεργίας στον κλάδο του εμπορίου, καλούμε όλα τα ταξικά και αγωνιστικά εργατικά σωματεία και συλλογικότητες, συνελεύσεις γειτονιάς, και τους εργαζόμενους στο εμπόριο σε ενεργητική πάλη ενάντια στην υπαγωγή των εργαζομένων σε δούλους. Καλούμε σε γενική κλιμάκωση για την ανατροπή του 4^ου μνημονίου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και την αξιοποίηση της πανεργατικής απεργίας του Μαΐου ως εφαλτήριο για μια κοινωνική εξέγερση που θα παρασύρει, νόμους, συμφωνίες και κυβερνήσεις και θα ανοίξει το δρόμο για τη θεμελίωση των σύγχρονων δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Στην πανεργατική απεργία που οργανώνεται μέσα στο Μάιο στηρίζουμε την ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση στο Ταχυδρομείο.

ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ – ΔΕΝ ΨΩΝΙΖΟΥΜΕ!

ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΩΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΑΝ ΠΕΛΑΤΕΣ

ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ

ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ

ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 7/5 ΣΤΙΣ 11πμ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ

Ταξικός Συντονισμός Ανατροπής

Συνδικαλιστικών κινήσεων, οργανώσεων, συλλογικοτήτων, ανέργων

Μαΐου 6, 2017 0

Ανεξάρτητη Ταξική συγκέντρωση την Πρωτομαγιάς στις 10:00 στο Ταχυδρομείο (Δημητριάδος και Αγ. Νικολάου)

Η κοινωνική πραγματικότητα που βιώνει η εργαζόμενη πλειοψηφία, οι άνεργοι και η νεολαία κάθε μέρα μοιάζει ολοένα και περισσότερο με εκείνη που ζούσαν οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου πριν τη μεγάλη άνοιξη του εργατικού κινήματος στα τέλη του 19^ου και στις αρχές του 20 αιώνα. Η εργοδοτική ασυδοσία και δεσποτεία κυριαρχεί, η εργασία γίνεται η εξαίρεση στην κανονικότητα της ανεργίας και συνολικά οι δυνάμεις του κεφαλαίου κάνουν μια βουτιά στην εκμετάλλευση του ανθρώπινου μόχθου.

Αυτή η πραγματικότητα είναι που φέρνει κοντά την Πρωτομαγιά του Σικάγο και της Θεσσαλονίκης με τις φετινές συγκεντρώσεις και όχι τα εθιμοτυπικά πέπλα με τα οποία επιχειρούν να κρύψουν την πραγματικότητα όλες οι εκδοχές της αστικής πολιτικής. Οι εμπειρίες της εργατικής τάξης, είναι που προσπαθεί να ξεγελάσει η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό. Γιατί γνωρίζει πως μόνο η εργατική τάξη, με την υποστήριξη των λαϊκών στρωμάτων που στενάζουν, μπορεί να ανατρέψει αυτή τη πραγματικότητα σώζοντας τον εαυτό της και την κοινωνία από την καταστροφή και την ανθρωπιστική κρίση. Πως μόνο η τάξη μας μπορεί μέσα από την επαναστατική πράξη της να ενοποιεί το παρόν της με το τιμημένο παρελθόν της, με τα Σικάγο της πάλης.

Αυτή η πραγματικότητα δε διαμορφώνεται από μόνη της ως «φυσικός νόμος» αλλά στη βάση της καπιταλιστικής κρίσης που μετασχηματίζεται σε έναν ανηλεή πόλεμο των πλουσίων εναντίον των φτωχών. Στο πλευρό των πρώτων έχουν ταχτεί από τη δημιουργία τους όλοι οι υπερεθνικοί σχηματισμοί όπως η ΕΕ, αλλά και όλες οι αστικές κυβερνήσεις ανεξάρτητα με ποια «πολιτική φανέλα» εκλέγονται. Ακολουθητές και συνοδοιπόροι όλες οι εκφάνσεις του εργοδοτικού, γραφειοκρατικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που χρόνια τώρα σπέρνουν το σαράκι της ταξικής συμφιλίωσης, της προσκόλλησης στο δόγμα «ότι είναι καλό για τα αφεντικά είναι καλό και για τους εργαζόμενους», αλλά και συνολικά στην υποταγή και στο συμβιβασμό.

Αυτό το αντιδραστικό κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο το ζούμε καθημερινά συνολικά στη χώρα μας, αλλά και στην πόλη μας. Αυτό είναι το αντιδραστικό πρόσωπο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ που προκειμένου να περάσει ένα 4^ο μνημόνιο (το οποίο το κουκουλώνουν πίσω από την «αξιολόγηση») επιχειρεί να διευρύνει τον κοινωνικό κανιβαλισμό (εργαζόμενοι εναντίον συνταξιούχων, μισθωτοί εναντίον ελεύθερων επαγγελματιών, άνεργοι εναντίον εργαζομένων, ντόπιοι εναντίον ξένων εργατών κτλ) να επιχειρηματικοποιήσει κάθε έκφανση της ανθρώπινης ζωής (από την εκπαίδευση μέχρι την υγεία και τις υποδομές) να σπείρει τόνους εθνικιστικού δηλητήριου με την πρωτοκαθεδρία των χειρισμών του υπουργείου άμυνας και να νομιμοποιήσει εκ νέου τον υποτιθέμενο μονόδρομο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Αυτό είναι το πρόσωπο που σε αγαστή συνεργασία (άμεση ή έμμεση) με τον υποταγμένο κυβερνητικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και του τοπικού Εργατικού κέντρου, ανοίγουν το δόμο στις ιδιωτικοποιήσεις βασικών κοινωνικών υποδομών (ΟΣΕ, Αεροδρόμιο Αγχιάλου, Βιολογικός καθαρισμός και νερά, λιμάνι κτλ) και ταυτόχρονα στην εργοδοσία να αποφασίζει και να διατάζει για κλεισίματα εργοστασίων (Ιμάντας, ΒΙΣ, Κοκα κόλα κτλ) αλλά και για μεθόδους παραγωγής εχθρικές προς των άνθρωπο και το περιβάλλον (ΑΓΕΤ-Lafarge).

Η εργατική Πρωτομαγιά δεν έχει χώρο για όλο αυτό το συρφετό. Η συμμετοχή τους το μόνο που επιδιώκει είναι να εκφυλίσει και να λερώσει τον εργατικό αγώνα ως το κύριο μέσο της πολιτικής και κοινωνικής αντιπαράθεσης. Θέλουν να φορτώσουν τη σκόνη του χρόνου στις εξεγέρσεις της εργατικής τάξης και να τις καταστήσουν μουσειακά αξιοθέατα. Δε θα τους αφήσουμε. Όσο υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο οι καταπιεσμένοι θα ξεσηκώνονται για το ψωμί, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια τους.

Αυτό που απαιτείται αυτή τη στιγμή είναι ένας αντικυβερνητικός-αντιεργοδοτικός-αντικαπιταλιστικός αγώνας που να επιδιώκει να συγκροτήσει όλη την κατακερματισμένη εργαζόμενη πλειοψηφία. Όλους εκείνους που ο υποταγμένος συνδικαλισμός αντιμετωπίζει ως αόρατους. Όλους εκείνους που την Πρωτομαγιά θα εργάζονται σε καφέ, σε ξενοδοχεία, σε ταβέρνες και στα λιγοστά εναπομείναντα εργοστάσια, όχι από επιλογή τους, αλλά με την απειλή της απόλυσης και λόγω της ανυπαρξίας συλλογικής και συνδικαλιστικής έκφρασης.

Ταυτόχρονα όμως απαιτείται και η σύνδεση της καθημερινής πάλης για την επιβίωση με την πάλη για το χτίσιμο μιας κοινωνίας που θα έχει προτεραιότητα τα θέλω και τις ανάγκες του λαού και όχι της ολιγαρχίας και των μονοπωλίων. Ένας αγώνας για να απελευθερωθούν οι παραγωγικές μονάδες, οι επιστήμες, ο δημόσιος χώρος και το περιβάλλον από τα δεσμά του κέρδους και του καπιταλισμού και να προσαρμοστούν στις κοινωνικές ανάγκες, ενάντια στις επιθέσεις των «θεσμών», των υπαλλήλων τους και στα ολοένα και περισσότερο αποθρασυνόμενα αφεντικά..

Για να ανοίξουμε μαζί τον δρόμο στη ρήξη με τον καπιταλισμό και το κράτος, ανεξάρτητα από τα αστικά κόμματα και τις γραφειοκρατίες. Ενάντια σε όσους λένε ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από την υποταγή, να παλέψουμε για να αναδειχθεί η ίδια η μαχόμενη εργατική τάξη σαν τάξη, επικεφαλής όλων των καταπιεσμένων, σε δύναμη εξουσίας και κοινωνικής χειραφέτησης.

Για να ξεφύγει ο άνθρωπος από τον καταστροφικό κύκλο της αλληλοεξόντωσης και να βαδίσει την πραγματική του ιστορία της χειραφέτησης και της κοινωνικής ελευθερίας.

Όλοι στην Ανεξάρτητη Ταξική συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς στις 10:00 στο Ταχυδρομείο (Δημητριάδος και Αγ. Νικολάου)

Ταξικός Συντονισμός Ανατροπής

Συνδικαλιστικών κινήσεων, οργανώσεων, συλλογικοτήτων, ανέργων

Απρίλιος 28, 2017 0

Η φετινή Πρωτομαγιά βρίσκει τον λαό αλυσοδεμένο στη φυλακή της ΕΕ, του ΔΝΤ και των δανειστών – ληστών. Δούλο του 21ου αιώνα, με στρατιές ανέργων, απλήρωτων εργαζομένων, προσωρινά εργαζόμενων, με δουλειά για ένα κομμάτι ψωμί – χωρίς δικαιώματα. Με εκ περιτροπής εργασία των 3-4 μεροκάματων το μήνα, με τον «υποκατώτατο» μισθό των 300 ευρώ, με 12ωρα-14ωρα συνεχούς δουλειάς. Με κυβερνήσεις και πολιτικό σύστημα υποτακτικό στο κεφάλαιο και τις επιλογές του.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και όλη η συστημική αντιπολίτευση μας καλούν να γίνουμε ξανά θυσία για την «ανάπτυξη» των κερδών του κεφαλαίου, για τα αιματηρά πλεονάσματα, στήριγμα του ευρωμνημονιακού καθεστώτος διαρκείας. Μας καλούν να πληρώσουμε το λογαριασμό των μέτρων της 2ης αξιολόγησης για να «έρθουν οι επενδύσεις». Ο λογαριασμός των 3,6 δις που προβλέπει η συμφωνία της Μάλτας θα πέσουν πάνω στα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα: μειώσεις των συντάξεων κατά 1,8 δις και των μισθών του πιο χαμηλόμισθου κομματιού της εργατικής τάξης μέσα από τη πρωτοφανή μείωση του αφορολόγητου, ενώ η απελευθέρωση των απολύσεων στις μεγάλες επιχειρήσεις αποτελεί πάγιο αίτημα του κεφαλαίου. Τα περί επαναφοράς των ΣΣΕ είναι παραμύθια της Χαλιμάς, ενώ στα «αντίμετρα» περιέχεται η μείωση των φόρων των επιχειρηματικών κερδών!

Η φετινή εργατική Πρωτομαγιά έρχεται επίσης σε μια περίοδο που τα σύννεφα του πολέμου και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών πυκνώνουν και απειλούν με νέο αιματοκύλισμα τους λαούς. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στηρίζει απόλυτα την πολεμική εκστρατεία στη Μ. Ανατολή, παραμένει το «καλό παιδί» του ΝΑΤΟ και της Δύσης, παραχωρεί χωρίς δισταγμό τη Σούδα και άλλες βάσεις στους «φονιάδες των λαών», οικοδομεί στρατηγικό άξονα με το Ισραήλ, ενώ αυξάνει και τις πολεμικές δαπάνες.

Ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός σε ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ αντιστρατεύεται τα εργατικά συμφέροντα και διευκολύνει την κυβέρνηση να περάσει την αντιδραστική πολιτική της ΕΕ, του ΔΝΤ και του κεφαλαίου. Όχι μόνο δεν προτείνουν κανένα αγωνιστικό σχέδιο, αλλά έχουν σημάνει απεργοσπασία και παράδοση.

Η εργατική Πρωτομαγιά πρέπει να αποτελέσει σταθμό για την ταξική – αγωνιστική ανασυγκρότηση στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα που δρα από τη σκοπιά της υπεράσπισης της εργατικής τάξης και της συνολικής της χειραφέτησης. Ενάντια στη νέα συμφωνία και το νέο Μνημόνιο διαρκείας που φέρνει κι αυτή η κυβέρνηση, συνεχίζοντας την καταστροφική πολιτική όλων των προηγούμενων. Για την αποτροπή του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Για να διεκδικήσουμε ριζικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, Συλλογικές Συμβάσεις παντού με μείωση του εργάσιμου χρόνου. Για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα, ενάντια στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και τον κοινωνικό μεσαίωνα. Να φωνάξουμε «κάτω τα χέρια» από τα δημόσια κοινωνικά αγαθά και τα λαϊκά σπίτια, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και τους πλειστηριασμούς. Να επιβάλλουμε σύγχρονα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, απέναντι στον αυταρχισμό, την εργοδοτική τρομοκρατία και την κρατική καταστολή. Να παλέψουμε μαζί με τους εργαζόμενους όλου του κόσμου, τους μετανάστες και πρόσφυγες, τους λαούς, για την ειρήνη και την αλληλεγγύη, ενάντια στους πολέμους και τις επεμβάσεις τους! Για να βγούμε από τη φυλακή της ΕΕ και του ΔΝΤ, να διαγράψουμε το ληστρικό χρέος και να πληρώσει το κεφάλαιο για την κρίση.

Καλούμε κάθε εργαζόμενο, σωματείο, συλλογικότητα, που θέλει να παλέψει για να ανατραπεί η βάρβαρη πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου, στην ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς στο Ταχυδρομείο (Δημητριάδος και Αγ. Νικολάου). Καλούμε σε συσπείρωση στους χώρους δουλειάς, με συνελεύσεις και ταξική ενότητα, με συντονισμό των ταξικών και αγωνιστικών σωματείων και συλλογικοτήτων, με αιτήματα και δράση που εμπνέουν τους εργαζόμενους και σπάνε το κλίμα των «κινήσεων διαμαρτυρίας» και τις άσφαιρες ντουφεκιές. ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ 2η αξιολόγηση. Κόντρα στην υποταγή, τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό της ήττας, αλλά και τις κομματικοκεντρικές λογικές που είναι αναποτελεσματικές στις μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας.